مقایسه میزوپروستول خوراکی و اکسی توسین وریدي بر موفقیت القاء زایمان در پارگی پیش از موعد پرده هاي جنینی

Transcript

1 ه ب ه ب مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی ایلام دوره بیست ویکم شماره ششم آذر مقایسه میزوپروستول خوراکی و اکسی توسین وریدي بر موفقیت القاء زایمان در پارگی پیش از موعد پرده هاي جنینی ماندانا منصورقناعی فریبا میربلوك سیده معصومه میرروشندل فاطمه سلامت 1) گروه زنان و زایمان دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی گیلان 2) گروه اپیدمیولوژي دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی گیلان تاریخ دریافت: 91/9/11 تاریخ پذیرش :92/3/18 چکیده مقدمه: پارگی پیش از موعد پرده هاي جنین( PROM ( در 10-8 درصد حاملگی هاي ترم رخ می دهد و با طولانی شدن فاصله بین پارگی پرده هاي جنین و شروع دردهاي زایمانی خطر عفونت هاي مادري و نوزادي افزایش می یابد. هدف از این مطالعه مقایسه دو روش میزوپروستول خوراکی و اکسی توسین براي القاي زایمان در زنان با PROM و نمره بیشاپ نامناسب است. مواد و روش ها: 240 زن حامله نخست زا با سن حاملگی بالاي 36 هفته با پارگی پیش از موعد پرده هاي جنینی و نمره بیشاب نامناسب براي ورود به این مطالعه انتخاب شدند و به طور تصادفی به 2 گروه(گروه اول: 75 میکروگرم میزوپروستول خوراکی هر 4 ساعت تا حداکثر 2 دوز و یک سرم رینگر و گروه دوم: 2 mlu/min اکسی توسین در سر رینگر و افزایش 2 mlu/min در هر 10 دقیقه همراه با قرص پلاسبوي خوراکی) تقسیم شدند. یافته هاي پژوهش: فاصله القاء تا زایمان واژینال در گروه میزوپروستول خوراکی طور معنی داري کوتاه تر از گروه اکسی توسین وریدي بود. (11/02 1/46 ساعت در برابر 12/25 0/91 ساعت)( P<0.003 ) هم چنین میزان سزارین در گروه میزوپروستول خوراکی کمتر بود و عوارضی مانند تاکی سیستول و هیپراستیمولیشن در دو گروه مشابه بودند. بحث و نتیجه گیري: میزوپروستول خوراکی می تواند به عنوان روشی موثر ایمن و اقتصادي براي القاء زایمان در زنان با حاملگی ترم و پارگی زودرس پرده هاي جنینی به جاي اکسی توسین وریدي کار رود. واژه هاي کلیدي: میزوپروستول اکسی توسین القاء زایمان پارگی پیش از موعد پرده هاي جنینی آمادگی دهانه رحم نویسنده مسي ول: گروه زنان و زایمان دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی گیلان faribamirblouk@yahoo.com 232

2 مقایسه میزوپروستول خوراکی و اکسی توسین وریدي بر موفقیت القاء زایمان در پارگی پیش...-فریبا میر بلوك و همکاران مقدمه پارگی پیش از موعد پرده هاي جنینی( PROM ( در برگیرنده بخش مهمی از عوارض در مامایی محسوب می شود و تعریف آن عبارت است از پارگی پرده هاي جنینی قبل از شروع دردهاي زایمانی و در 8 تا 10 درصد از حاملگی هاي ترم رخ می دهد ( 1 ). علت واقعی آن ناشناخته است برخی از عوامل خطر مرتبط عبارتند از: عفونت دستگاه تناسلی مادر نارسایی سرویکس افزایش فشار داخل رحمی نزدیکی تغذیه و برخی عادات غذایی مانند کاهش ویتامین C روي انجام اعمال تشخیصی مانند آمنیوسنتز یا کوردوسنتز یا سرکلاژ سرویکس.( 2 ) در صورت طولانی شدن فاصله بین پارگی پرده هاي جنین و شروع دردهاي زایمانی خطر عفونت هاي مادري مانند کوریوآمنیونیت اندومتریت پس از زایمان و هم چنین عفونت هاي نوزادي افزایش می یابد ( 3 ). لذا بسیاري از پزشکان توصیه می کنند که القاء زایمان بلافاصله پس از پارگی پیش از موعد پرده هاي جنینی صورت پذیرد ( 4 ) در موارد نامطلوب بودن سرویکس القاء زایمان با ریسک بالاي شکست و در نهایت سزارین همراه خواهد بود. بر اساس مطالعات انجام شده سزارین در موارد پارگی پیش از موعد پرده هاي جنینی حدود 40 درصد است ( 5 ). در مورد نوع درمان اختلاف نظر وجود دارد درمان انتظاري و القاء زایمان درمان هاي انتخابی می باشند گزارشات زیادي مبنی بر افزایش موربیدیتی مادر و نوزاد در اثر درمان انتظاري وجود دارد در حالی که در درمان هاي القاء زایمان خطر عفونت کاهش می یابد.( 3 ) پروستاگلاندین ها از رایج ترین و پر مصرف ترین روش ها جهت القاء لیبر هستندکه شامل PGE 1 باشد. میزوپروستول( cytotec ) می PGF 2 PGE 2 یک آنالوگ سنتتیک پروستاگلاندین E 1 است که در سال 1988 جهت پیشگیري از اولسرهاي پپتیک ناشی از داروهاي ضد التهاب غیر استروي یدي( NSAIDs )توسط FDA تا یید شده و به صورت قرص هاي روکش دار 100 و 200 میکروگرمی در دسترس است و به صورت اینترا واژینا ل و خوراکی یا زیر زبانی مصرف می شود ( 6 7 ). میزوپروستول هم بر انقباضات میومتر رحم موثر است و هم با اثر روي سرویکس باعث افاسمان و دیلاتاسیون آن می شود و با این دو مکانیسم احتمال موفقیت زایمان افزایش می یابد. پیک سرمی نوع خوراکی 34 دقیقه و نیمه عمر آن دقیقه است ولی پیک سرمی میزوپروستول واژینال دقیقه است و سطح خونی آن تا چهار ساعت باقی می ماند. استفاده از شکل خوراکی آسان تر نیمه عمر کوتاه تر و شانس هیپراستیمولیشن آن کمتر است.( 8 ) انفوزیون اکسی توسین به عنوان یک روش ایمن و موثر در القاء زایمان پذیرفته شده است. میانگین نیمه عمر آن حدود 5 دقیقه است رحم در عرض 3-5 دقیقه بعد ازآغاز انفوزیون اکسی توسین منقبض می شود و حالت ثابت پلاسمایی در عرض 40 دقیقه حاصل می شود. این پاسخ به شدت متغیر است و به فعالیت قبلی رحم وضعیت سرویکس مدت حاملگی و تفاوت هاي بیولوژیکی فرد بستگی دارد ( 9 ) در مطالعه اي که توسط Deepthi Nawaz در بیماران ترم با پارگی کیسه آب انجام شد به مقایسه تا ثیر میزوپروستول خوراکی( 50 میکروگرم در 4 ساعت) و اکسی توسین وریدي( mu/min 2 و 2 برابر هر 30 دقیقه) پرداخت مشاهده شد میزوپروستول هم موثر و هم بی خطر است ( 10 ). در مطالعه اي که توسط T.K Al Hussaini انجام شد مقایسه بین اثرات میزوپروستول خوراکی و اکسی توسین وریدي در زنان حامله ترم با پارگی کیسه آب مشاهده شد میزوپروستول موثرتر و بدون عارضه بوده است.( 11 ) میزوپروستول نسبت به اکسی توسین ارزان تر است و در دماي اتاق نگهداري می شود و هم چنین احتمال بروز هیپراستیمولیشن در میزوپروستول کمتر بوده واکسی توسین تنها بر انقباضات رحمی موثر است و مستقیما تاثیري بر افاسمان و دیلاتاسیون سرویکس ندارد. لذا این مطالعه با هدف بررسی میزوپروستول خوراکی و اکسی توسین وریدي بر القاء لیبر در زنان نخست زا ترم که با پارگی زودرس پرده هاي جنینی به بیمارستان الزهرا رشت مراجعه کردند انجام گرفت. 233

3 مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی ایلام دوره بیست ویکم شماره ششم آذر مواد و روش ها این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سوکور است که در زنان نخست زا با سن حاملگی هفته که با تشخیص پارگی کیسه آب بستري شدند انجام شده است. تشخیص پارگی کیسه آب با معاینه با اسپکلوم و مشاهده مایع آمنیوتیک شفاف یا تست فرن مثبت داده شد. همه بیماران شش ساعت از پارگی کیسه آب آن ها گذشته بود. معیارهاي ورود به مطالعه شامل: 1- حاملگی منفرد با سن حاملگی هفته تا یید شده با LMP مطمي ن یا سونوگرافی تریمستراول 2 -پرزانتاسیون ورتکس در معاینه واژینال 3- نمره بیشاب سرویکس 4 یا کمتر 4- فق دان انقباضات خود به خود رحم 5- ضربان قلب جنین نرمال( = 120 (FHR 6- فقدان عدم تناسب سر و لگن. معیارهاي عدم ورود شامل: 1 -حساسیت شناخته شده به پروستاگلاندین ها(با سوالاتی هم چون بروز تظاهرات پوستی کهیر راش تنگی نفس و سرفه درد قفسه سینه و تاري دید پس از مصرف قبلی پروستاگلاندین مشخص می شود) 2 -سابقه قبلی جراحی واسکار رحم 3- پره اکلامپسی یا فشارخون بیماران ب ا اس تفاده از روش ت صادفی( Block وB A به دوگروه 120 نفري (Randomization تقسیم شدندکه به یک گروه 75 میکروگرم میزوپروستول خوراکی( 1/4 و 1/8 از قرص 200 میکروگرمی) هر 4 ساعت تا حداکثر 2 دوزوسرم رینگر وگروه دیگر پلاسبوي خوراکی و اکسی توسین وریدي در سرم رینگر با دوز 2 mlu/min شروع و هر 10 دقیقه 2 mlu/min به آن افزوده شد. در بیمارانی که پس از دریافت دو دوز میزوپروستول خوراکی انقباضات منظم رحمی ایجاد نشد با اکسی توسین داخل وریدي تحت استیمولیشن قرار گرفتند(حداقل 4 ساعت بعد از آخرین دوز میزوپروستول). بیمارانی که عدم تغییر در دیلاتاسیون به مدت 2 ساعت وعدم تغییر در نزول به مدت 1 ساعت داشتند به علت عدم پیشرفت زایمان وهم چنین در صورت ایجاد دیسترس جنینی یا مکونیوم سزارین شدند. متغیرهاي مورد بررسی شامل: سن مادر سن حاملگی نمره بیشاب اولیه نمره بیشاب پس از 4 ساعت فاصله زمانی از شروع القاء تا ورود به فاز فعال زایمان فاصله زمانی از شروع القاء تا زایمان واژینال نوع زایمان(سزارین یا طبیعی) مجموع دوز میزوپروستول مصرفی میزان بروز هیپراستیمولیشن و تاکی سیستول تهوع و استفراغ و اسهال و تب در مادر پارگی رحمی تروماي پرینه(پارگی درجه 3 و ) 4 نمره آپگار نوزاد دقیقه اول و پنجم میزان پذیرش نوزاد در براي تجزیه و تحلیل داده ها از تست هاي x 2.NICU و Independent T-Test و mann- whitney استفاده کردیم و براي این کار از نرم افزار SPSS vol.16 استفاده شد. یافته هاي پژوهش در این مطالعه 240 خانم در 2 گروه 120 نفري شامل تجویز میزوپروستول خوراکی همراه با سرم رینگر و 120 نفر شامل اکسی توسین وریدي ویک عدد قرص پلاسبوي خوراکی شرکت داده شدند. اختلاف معنی داري بین گروه هاي درمانی از نظر سن بیمار و سن بارداري وجود نداشت.کمترین سن BP خونریزي واژینال 5 -کوریوآمنیونیت آنومالی جنینی ماژور 7 -سن زیر 18 سال 8 -بیماري قلبی عروقی فعال آسم گلوکوم 9- بیمار خود وارد فاز فعال شود 10 -عقب ماندگی رشد داخل رحمی 11- اختلال ضربان قلب جنین پس از تصویب طرح و مجوز کمیته اخلاق معاونت پژوهشی دانشگاه و کسب اجازه از مسي ولین بیمارستان طبق رفرنس شماره 12 و با استفاده از نتایج به دست آمده در مورد میانگین فاکتور Induction delivery interval در دو گروه میزوپروستول خوراکی و اکسی توسین وریدي در فرمول مربوطه و با توجه به ضریب ریزش 10 درصد تعداد حجم نمونه در هر گروه 120 نفر خواهد بود. لذا 240 زن واجد شرایط در طرح شرکت کردند پس از کسب رضایت نامه آگاهانه 234

4 مقایسه میزوپروستول خوراکی و اکسی توسین وریدي بر موفقیت القاء زایمان در پارگی پیش...-فریبا میر بلوك و همکاران بارداري در کل افراد مورد مطالعه 36 هفته و بالاترین سن بارداري 40 هفته وشش روز بود. تفاوت آماري معنی داري بین میانگین بیشاب اولیه بیشاب ساعت چهارم و تغییرات نمره بیشاب پس از 4 ساعت بین دو گروه دیده نشد.(جدول شماره 1) P 0/13 0/077 0/621 0/204 متغیر جدول شماره 1. مقایسه مشخصات دموگرافیک میزوپروستول N=120 26/18±5/38 38±1/15 3/78±0/53 5/9±1/15 سن (سال) سن بارداري(هفته) نمره بیشاپ اولیه نمره بیشاپ بعد از 4 ساعت اکسی توسین وریدي N=120 29/19±4/69 37/73±1/16 3/75±0/5 5/73±0/ نفر( 95 درصد) در گروه میزوپروستول خوراکی و 116 نفر( 96/7 درصد) در گروه اکسی توسین وریدي وارد فاز فعال زایمان شدند. میانگین فاصله زمانی از شروع القاء تا ورود به فاز فعال در گروه میزوپروستول خوراکی( 5/83 ساعت) به طور معنی داري کمتر از گروه اکسی توسین وریدي( 6/28 ساعت) بود. هم چنین میانگین فاصله زمانی از شروع القاء تا شروع زایمان در گروه میزوپروستول خوراکی( 1/46 11/02 ساعت) به طور معنی داري کمتر از گروه اکسی توسین وریدي( 12/25 0/91 ساعت) بود. تفاوت آماري معنی داري بین نوع زایمان زنان باردار در دو گروه زنان دریافت کننده میزوپروستول خوراکی و گروه اکسی توسین وریدي دیده شد.( P<0.041 ) تعداد زایمان واژینال طی 12 ساعت اول در گروه میزوپروستول خوراکی 90 نفر( 86/5 درصد) به طور معنی داري بالاتر از گروه اکسی توسین وریدي 40 نفر( 40/2 درصد) بود.( P<0.041 )(جدول شماره 2) P 0/003 0/0001 0/041 0/518 فاصله زمانی از شروع القاء تا ورود به فاز فعال(ساعت) فاصله زمانی از شروع القاء تا زایمان(ساعت) زایمان طبیعی موفقیت القاء(ورود به فاز فعال) جدول شماره. 2 مقایسه نتایج زایمان و موفقیت القاء در گروه هاي مورد مطالعه میزوپروستول n=120 5/83±1/32 اکسی توسین وریدي 120=n 6/28±84 12/25±0/91 (%80/8)97 (%96/7)116 11/02±1/46 (%90/8)109 (%95)114 تعداد زایمان سزارین در گروه میزوپروستول خوراکی 11 نفر( 9/2 درصد) به طور معنی داري کمتر از گروه اکسی توسین وریدي 23 نفر( 19/2 درصد) بود. علت انجام سزارین شامل دیسترس جنینی( 4 مورد در گروه میزوپروستول خوراکی و 10 مورد در گروه اکسی توسین وریدي و دفع مکونیوم( 3 مورد در گروه میزوپروستول خوراکی و 6 مورد در گروه اکسی توسین وریدي و عدم پیشرفت( 4 مورد در گروه میزوپروستول خوراکی و 7 مورد در گروه اکسی توسین وریدي) بودکه تفاوت معنی داري با هم نداشتند.( P>0.05 )(جدول شماره 2) 235

5 مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی ایلام دوره بیست ویکم شماره ششم آذر FHR با هم تفاوت آماري نداشتند.( P>0.05 )(جدول شماره 3) دو گروه از لحاظ بروز تاکی سیستول و هیپراستیمولیشن و عدم پیشرفت وبروز اختلال در معنی داري P جدول شماره. 3 مقایسه عوارض زایمان در دو گروه میزوپروستول اکسی توسین وریدي 819,0 499,0 539,0 (%9/2)11 (%5)6 %5/8)7 (%8/3)10 (%2/5)3 (%3/3)4 تاکسی سیستول مکونیوم غلیظ عدم پیشرفت زایمان 167,0 539,0 (%8/3)10 (%5/8)7 (%3/3)4 (%3/3)4 دیسترس جنینی هیپر استیمولیشن 6 نفر( 5 درصد) در گروه میزوپروستول خوراکی نیاز به اکسی توسین براي استیمولیشن پیدا کردند. 5 نوزاد در گروه میزوپروستول خوراکی و 3 نوزاد در گروه اکسی توسین وریدي نیاز به بستري در NICU پی دا کرد که این دو با هم تفاوت معنی داري نداشتند.( P=0.722 ) تفاوت آماري معنی داري بین وضعیت آپگار دقیقه اول کمتر از 7 نوزادان در دو گروه زنان دریافت کننده میزوپروستول خوراکی 4 نفر( 3/3 درصد) و گروه اکسی توسین وریدي( 0 ) دیده نشد.( P=0.122 ) هم چنین هیچ موردي از نوزادان در دو گروه داراي آپگار دقیقه پنجم کمتر از 7 نبود. تفاوت آماري معنی داري بین وجود هر یک از عوارض جانبی دارویی در دو گروه زنان دریافت کننده میزوپروستول خوراکی و گروه اکسی توسین وریدي دیده نشد.( P>0.05 ) هیچ موردي از تب و کوریوآمنیونیت و پارگی رحمی تروماي پرینه(پارگی درجه 3 و 4) در دو گروه مشاهده نشد. از لحاظ دوز میزوپروستول مصرف شده 47 نفر نیاز به 1 دوز و 73 نفر نیاز به 2 دوز پیدا کردند. بحث و نتیجه گیري مطالعات مختلفی در مورد تا ثیر میزوپروستول خوراکی و اکسی توسین وریدي روي موفقیت القاء در بیماران با پارگی کیسه آب ترم انجام شده و نتایج ضد و نقیضی در مورد فاصله بین القاء تا زایمان و میزان سزارین و عوارض مادري و نوزادي وجود دارد. در مطالعه ما هر دو گروه مطالعه از نظر سن مادر گراویدیتی سن حاملگی و نمره بیشاب و فاصله پارگی کیسه آب تا زمان القاء شبیه به هم بودند. اما فاصله زمانی شروع القاء تا ورود به فاز فعال و هم چنین فاصله شروع القاء تا زایمان به طور معنی دار در گروه میزوپروستول کوتاه تر بود. هم چنین نتایج این تحقیق نشان داد که میزان زایمان واژینال در 12 ساعت اول از اینداکشن در گروه میزوپروستول به طور معنی داري نسبت به گروه اکسی توسین بیشتر بود. نتایج مطالعه ما م شابه نتایج مطالعهHussaini Al وNgai وهمکاران( 1 13 ) بود.که در هر دو مطالعه 100 g میزوپروستول خوراکی داده ش د.(ماگزیمم 2 دوز در مطالعه شماره 11 و ماگزیمم 3 دوز در مطالعه شماره 13) اما در مطالعه ما هم دوز میزوپروستول کمتر بود( 75 g هر 4 ساعت تا 2 دوز) و هم تعداد نمونه مطالعه ما هم بیشتر بود( 240 نفر در برابر 130 و 80 نفر) در مطالعه اي مشابه که در دانشگاه علوم پزشکی بابل انجام شده نیز فاصله زمانی شروع القاء تا ورود به فاز فعال در دو گروه مشابه بود.( 14 ) در مطالعات دیگر مثلا در مطالعه Al-Hussaini Lin Mozrkewich و همکاران( ) فاصله اینداکشن تا زایمان در هر دو گروه میزوپروستول و اکسی توسین مشابه بودند. در این مطالعه میانگین نمره بیشاب در گروه اکسی توسین 5/5 و در گروه میزوپروستول 5 بود. زنان این مطالعه هم نولی پار و هم مولتی پار(تا گراوید 4) بودند و 100 درصد زنان 236

6 مقایسه میزوپروستول خوراکی و اکسی توسین وریدي بر موفقیت القاء زایمان در پارگی پیش...-فریبا میر بلوك و همکاران مولتی پار در 10 ساعت اول از شروع اینداکشن و حدود 96 درصد زنان نولی پار در هر دو گروه در 10 ساعت اول از شروع اینداکشن زایمان کردند و بین دو گروه تفاوت معنی دار از زمان شروع القاء تا زایمان وجود نداشت. اما در مطالعه ما میانگین شروع القاء تا زایمان در گروه میزوپروستول 11/02 ساعت و در گروه اکسی توسین 12/25 ساعت بود که این احتمالا به علت نمره بیشاب اولیه بالاتر در مطالعه Al Hussaini می باشد.( 11 ) در مطالعه Mozrkewich و همکاران ( 15 ) که فاصله القاء تا زایمان در دو گروه مشابه بود. زنان مورد مطالعه در معاینه اولیه تنها بر اساس میزان دیلاتاسیون و افاسمان مشابه بودند(دیلاتاسیون 2/2 و افاسمان 65 درصد) و سایر موارد دخیل در تعیین بیشاب لحاظ نشده بود. که یکی از ایرادات این مطالعه می باشد و ممکن است دو گروه در نمره بیشاب اولیه با هم برابر نباشند که موجب تغییر در نتایج می شود. هم چنین در این مطالعه حدود 47/5 درصد گروه میزوپروستول نیاز به تحریک با اکسی توسین پیدا کردند که ممکن است به علت وجود نمره بیشاب پایین تر در گروه میزوپروستول باشد. در مطالعه ما هم چنین بین دو گروه از لحاظ اختلاف نمره بیشاب بعد از 4 ساعت تفاوت آشکار وجود نداشت. میزان بروز تاکی سیستول و هیپراستیمولیشن در دو گروه با هم تفاوتی نداشت( 8/3 درصد در برابر 9/2 درصد و 5/8 درصد در برابر 3/3 درصد) که مشابه نتایج مطالعه Mozrkewich وLin و همکاران ( ) بود. اما میزان آن در مطالعه Mozrkewich بیش از مطالعه ما بود( 16 درصد و 22 درصد در برابر 8/3 درصد و 5/8 درصد در مطالعه ما) که شاید به علت دوز بالاتر میزوپروستول به کار رفته در مطالعه آنان باشد.( 100 میکروگرم) در مطالعات Crane و همکاران ( 17 ) میزان تاکی سیستول و هیپراستیمولیشن در گروه میزوپروستول کمتر از گروه اکسی توسین بود. اما دوز دارو در هر دو مطالعه 75 g هر 4 ساعت تا زمان لیبر بود و هم چنین تعداد نمونه در هر دو مطالعه کمتر از مطالعه ما بود. در مطالعه (15) Mozrkewich تاکی سیستول و هیپراستیمولیشن و هیپرتونوس در گروه میزوپروستول بیشتر بود که شاید به علت دوز بالاتر میزوپروستول نسبت به مطالعه ما بود.( 100 میکروگرم) در مطالعه حاضر میزان زایمان سزارین به طور معنی داري در گروه میزوپروستول کمتر بود ولی در علت انجام سزارین(دیسترس جنین عدم پیشرفت و دفع مکونیوم) بین دو گروه اختلاف معنی داري وجود نداشت. از این نظر مشابه مطالعه Mozrkewich و همکاران ( ) بود که مانند مطالعه ما میزان سزارین در گروه میزوپروستول کمتر بود. ولی در سایر مطالعات تفاوت معنی داري بین نوع زایمان NVD یا C/S وجود نداشت. شاید یکی از دلایل بالاتر بودن سزارین در مطالعه حاضر بیشتر بودن سزارین در موارد ایجاد هیپراستیمولیشن باشد زیرا ما در موارد ایجاد هیپراستیمولیشن تنها از پوزیشن left lateral و o 2 تراپی استفاده کردیم ولی در مطالعات دیگر مانند مطالعه Mozrkewich و همکاران ( 15 ) در موارد ایجاد هیپراستیمولیشن از تربوتالین زیرجلدي 0/25 میلی گرم براي شل کردن رحم استفاده می شد. در مطالعه ما کوریوآمنیونیت یا اندومتریت و تب مادر وجود نداشت. تنها در مطالعه Mozrkewich و همکاران ( 15 ) میزان کوریوآمنیونیت و اندومتریت در گروه میزوپروستول بیشتر بود و نوزادان بیشتري نیاز به آنتی بیوتیک وریدي پیدا کردند. شاید یکی از دلایل آن این باشد که در این مطالعه بیماران 12 ساعت پس از پارگی کیسه آب اینداکشن شدند. اما در مطالعه ما و سایر مطالعات 6 ساعت بعد از پارگی کیسه آب اینداکشن آغاز شد و در مطالعه (11) Al Hussaini بعد از 3 ساعت از پارگی کیسه آب اینداکشن آغاز شد. مصرف واژینال دارو کاربردهاي فراوان دارد. در مطالعه اي که توسط oliver Ezechi و همکاران انجام شد تا ثیر میزوپروستول واژینال( 100 g هر 12 ساعت تا شروع دردهاي زایمانی حداکثر 5 دوز) با اکسی توسین وریدي( mlu/min 0/5 که هر 30 دقیقه 2 بار می شد) در بیماران با پارگی کیسه آب ترم مقایسه شد که 344 نفر در این مطالعه شرکت داشتند و 237

7 ه ب مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی ایلام دوره بیست ویکم شماره ششم آذر 2 گروه از نظر سن حاملگی و پاریته و نمره بیشاب مشابه بودند. فاصله القاء تا زایمان در گروه میزوپروستول واژینال به طور معنی داري کوتاه تر بود( 54 دقیقه در برابر 627 دقیقه) هم چنین میزان زایمان سزارین به طور معنی داري در گروه میزوپروستول واژینال کمتر بود( 18 درصد در برابر 41/3 درصد) عوارض مانند هیپراستیمولیشن در دو گروه مشابه بودند ( 18 ). ولی به نظر می رسد بنا به دلایل شخصی و اجتماعی این روش توسط بسیاري از زنان باردار پذیرفته نیست. هم چنین پس از تجویز دارو بیمار باید مدتی در وضعیت خوابیده به پشت باشد تا دارو دفع نگردد به علاوه پرسنل نیز روش خوراکی و زیرزبانی را بیشتر ترجیح می دهند بنا بر این روش واژینال ممکن است روش ایده آل بیماران نباشد. از مزایاي میزوپروستول که یک مشتق سنتتیک PGE است می توان تجویز آسان و کارآیی موثر و ارزان بودن آن را نام برد. که به روش هاي مختلف واژینال زیرزبانی خوراکی قابل استفاده است. در مقابل مزایاي فراوان این دارو می توان عوارض جانبی موقت آن را نادیده گرفت از این رو پیشنهاد می شود از میزوپروستول خوراکی در القاء زایمان در بیماران با پارگی زودرس پرده هاي جنینی جاي اکسی توسین وریدي استفاده شود. سپاسگزاري این مقاله حاصل پایان نامه دکتر سیده معصومه میرروشندل براي اخذ درجه تخصص در رشته زنان و زایمان بود. بدین وسیله از تمام رزیدنت ها و ماماهاي بخش زایمان بیمارستان الزهرا(س) رشت سپاسگزاري می گردد. References 1-Mozurkewich E. Horrocks J. Daley S. The Misopromstuly: a multicenter randomized comparison of oral Misoprostol and oxytocin for PROM at term. Am J abstet Gynecol 2003;198: Toppozada MK, Anwar MY, Hassan HA, el-gazaerly WS. Oral or vaginal misoprostol for induction of labor. Int J Gynaecol Obstet 1997;56: Nagpal MB. oral misoprostol versus intracervical prostaglandin E2 gel for active management of premature rupture of membranes at term. Int J Gynaecol Obstet 2009; 106: Benedetto C, Tibaldi C, Marozio L, Marini S, Masuelli G, Pelissetto S, et al. Cervicovaginal infections during pregnancy: epidemiological and microbiological aspects. J Matern Fetal Neonatal Med 2004; 16: Cunningham FG, Gant NF, Leveno KJ, Gilstrapw LC. Williams s obstetrics. 21 th ed. USA: Appleton & Lange; 2001.P Krupa S, Haresh D. Premature rupture of membrance at Term: Erly induction versus expectant management. J Gynaecol Obstet India 2012;12: Shaheen S. Misoprostol-A wonder drag Bangladesh. J Med Sci 2011;10: Ziemen M, Fong SK, Benowitz NL, Bansker D, Darney PD. Absorption kinetics of misoprostol with oral or vaginal administration. obstet Gynecol 1997;90: Wiliams F, Ganingham G. Gastro intestinal Disorders. 23 nd ed. Philadelphia:MC- Grow Hill; 2010;392: Deephti N. To compare the saffty and efficacy oral misoprostol with oxytcinin fusion for Induction of labour in PROM. Banglora 2010;25: Al-Hussaini TK, Abdel-Aal SA, Youssef MM. Oral misoprostol vs.intrav-enous oxytocin for labor induction in wom-en with pre labor rupture of membranes at term. Int J Gynecol Obstetr 2003;82: Joan MG, Crane JMD, Delaney T. Oral misoprotol at term. Am J obstet Gynecol 2003;189: Ngai SW, chan YM, Lam SW. Labour characteristics and uterine activity: misoprostol compared with oxytocin in woman at term with PROM. BTOG 2000;107: Yazdani S, Bouzari Z, Farahi S, A. Monadi T.[Oral misoprostol with oxytocin versus oxytocin alone for labor induction in pre-labor rupture of membranes (PROM) at 238

8 مقایسه میزوپروستول خوراکی و اکسی توسین وریدي بر موفقیت القاء زایمان در پارگی پیش...-فریبا میر بلوك و همکاران term pregnancy]. J Babol Univ Med Sci 2012;14:7-12.(Persian) 15-Mozrkewich E, Horrocks J, Daley S. The miso PROM study: a multicenter randomized comparison of oral misoprostol and oxytoainfo PROM at term. Am J obstet Gynecol 2003;189: Lin MG, Nuthalapaty FS, Carver AR, case AS. Misoprostol for labor induction in women term PROM. Obstet Gynecol 2005;106: Crane JMG, Delaney T, Hutchens D. Oral misoprostol for PROM at term. Am J obstet Gynecol 2003;186: Qliver CE, olabisi ML, Paschal ME. Safty and efficacy of misorpostol in induction of labour in PROM in Nigerian women: A malticenterstady. Iran J Repr Med 2008;6:83-7. The Comparison of Oral Misoprostol and Intravenous Oxytocin for Success of Labor Induction in Women With Premature Rupture of Chorionic Membrane Mansourghanaei M 1, Mirblouk F 1 *, Mirraoshandel SM 1, Salamat F 2 Abstract Introduction: Premature rupture of membranes (PROM) occurs in 8-10% of pregnancies at term and with lengthening the interval between PROM and labor increase, the neonatal and maternal infections are also significantly increased. The aim of this study was to compare two methods of oral misoprostol and intravenous oxytocin for labor induction in the women with PROM and unfavorable Bishop Scores. Materials & Methods: 240 women with PROM with gestational age higher than 36 weeks and unfavorable Bishop Scores were randomly divided into two groups: (group 1: 75μg of misoprostol every 4 hours with maximum two doses plus ringer serum and group 2: two miu/min of intravenous oxytocin and increased to 2 miu/min per every 10 minutes plus placebo tablets). (Received: 1 Dec Accepted: 8 Jun. 2013) Findings: Misoprostol group was shorter in the time interval between vaginal deliveries compared with oxytocin group. The average of this interval for the misoprostol group was hours comparing with hours for the intravenous oxytocin group (P=0.003). In addition, the percentage of women with cesarean delivery was also lower in the misoprostol group and the tachysystole and hyperstimulation side effects were the same for both groups. Discussion & Conclusion: In women with PROM at term, oral misoprostol in compareison with oxytocin, is a safe, economic and suitable alternative for inducing delivery. Keywords: misoprostol, oxytocin, cervical ripening, labor induction, premature rupture of membranes 1. Dept of Gynecology, Faculty of Medicine, Gilan University of Medical Sciences, Gilan, Iran 2. Dept of Epidemiology, Faculty of Medicine, Gilan University of Medical Sciences, Gilan, Iran * (corresponding author) Scientific Journal of Ilam University of Medical Sciences 239